Twardość wody

Twardość wody jest spowodowana głównie obecnością składników mineralnych przede wszystkim soli wapnia i magnezu (najczęściej w postaci kwaśnych węglanów, węglanów oraz siarczanów i chlorków). Są one stałymi składnikami wód naturalnych.

Wody o małej zawartości ww. związków są wodami miękkimi. Natomiast wzrost ich zawartości w wodzie powoduje, że staje się ona twarda.

Uważa się, że obecność wapnia i magnezu w wodzie jest wskazana z uwagi na zdrowie człowieka. Wapń jest składnikiem kości, a magnez jest konieczny dla prawidłowego działania układu krwionośnego i nerwowego. Dlatego też wody bardzo miękkie są szkodliwe dla organizmu, ponieważ mogą wypłukiwać związki wapnia i magnezu z organizmu, zwiększając ryzyko wywołania krzywicy u dzieci i zawałów serca u dorosłych.

Korzystanie z wód bardzo twardych jest niepożądane ze względów technicznych i ekonomicznych. Wysoka twardość wody powoduje wytrącanie się na urządzeniach sanitarnych i w armaturze kamienia, co wpływa m.in. na zużywanie większych ilości środków czystości.

Szczególne wymagania odnośnie twardości stawia się wodzie wykorzystywanej w niektórych gałęziach przemysłu. Np. w energetyce i ciepłownictwie stosuje się wody miękkie, ponieważ z wody twardej podczas ogrzewania wytrąca się osad nazywany kamieniem kotłowym.

Twardość wody możemy wyrażać w różnych jednostkach.
Na naszej mapie twardości wody podajemy jednostki najczęściej wykorzystywane, są to:
– CaCO₃/l – twardość przeliczona na zawartość węglanu wapnia w wodzie,
– mval/l – milival na litr, jednostka używana przez badaczy wody,
– dH (stopnie niemieckie, inaczej „°n”) –  jednostka opisywana np. przy sprzęcie AGD.

Poniższa tabela przedstawia skale twardości wody i ich zakresy w różnych jednostkach:

Twardość wody do picia w myśl rozporządzenia Ministra Zdrowia z 7 grudnia 2017 roku powinna mieścić się w przedziale 60 – 500 mg/dm³ CaCO₃.